Un día en Salamanca - Ernesto Rodríguez
H1
Cloe woont sinds korte tijd in salamanca voor haar studie spaans. Een van haar docenten uit Lyon komt daar vandaan. Ze wil graag mensen leren kennen om mee spaans te praten, want haar Franse vrienden spreek niet goed spaans en ze wil het goed leren. Maar ze is er ingetogen en onzeker.
Het is nu begin september. Chloe staat altijd om 8:00 op. In de keuken aangekomen is het niet haar dag: in de koelkast is weinig eten en de melk is op, ze houdt juist zo van café con leche. Helemaal vervelend. Ze voelde zich sws al rot en alleen.
In haar rode dagboek schrijft ze over haar leven in Salamanca in het Spaans. Salamanca vindt ze een leuke stad met mooie historische gebouwen. Dichtbij haar verblijf is een kerk.
Ze schrijft in het Spaans in haar dagboek, omdat ze op die manier haar spaans kan oefenen en ze geen mensen kent met wie ze spaans kan spreken. Dat zou ze wel graag willen: nu verlaat ze haar huis niet graag.
Met een van haar Franse vrienden praat ze in het Spaans over dat ze alleen is en niemand kent. Eric zegt dat dat normaal is, omdat ze er pas net een paar dagen is.
Ze gaat naar de bieb om een boek over Miguel de Unamuno te lenen voor een vak. Ze vraagt aan de bibliothecaresse waar het boek staat en ze legt het uit. Echter, chloe kan het boek niet vinden. Opeens zegt een stem tegen haar of ze dit (dat ene) boek zoekt. Het is een meisje met bruin haar en blauw ogen. Chloe vraagt of ze het zelf niet nodig heeft, maar het meisje heeft het niet nodig. Op die ochtend om 9:30 weet Chloe nog niet dat ze zojuist haar eerste vriendin gemaakt heeft.
P15 wat info over Salamanca, waarom het bekend is enz.
H2
Een uur nadat chloe vertrokken is uit de bieb, is ze in een café en bestelt ze een sinaasappelsap en leest haar boek. De mensen uit de bar worden beschreven (een vent, 2 mannen die voetbal kijken en een 30-jarige vrouw).
Een halfuur later schrikt ze op omdat er een groep muzikanten binnenkomt lopen. Ze bestellen bier. De ober vraagt hen geen muziek te maken, maar daar trekken de muzikanten zich niks van aan: het is altijd een goed moment om muziek te maken (allerlei soorten snaarinstrumenten worden bespeeld p19). Ze spelen vrolijk muziek en lachen. Chloe begrijpt er niks van. De jongen die gitaar speelt ziet chloe en vindt haar wel leuk. Hij wil een liedje voor haar spelen en zingen. Maar op dat moment loopt chloe naar de bar om te betalen. Hij roept haar: guapa. Ze kijkt naar hem maar vindt t maar een rare knakker. Ze betaalt en gaat snel weg. Buiten is het gestopt met regenen. De jongen met de gitaar ziet dat Chloe haar rode dagboek heeft laten vallen bij de ingang van de bar. Maar Chloe is nergens te bekennen.
Een tijdje later loopt Chloe in de supermarkt. Ze gaat melk en eten kopen en daarna naar huis om haar interessant boek in 1 dag uit te lezen. In de supermarkt ziet ze de jongen en het meisje die ze in H1 vanaf haar balkon zag en die bij haar op de Uni zitten. Ze wil op hen af te stappen en te vragen wat zij van het boek vinden. De jongen herkent haar en zegt gedag, zij groet terug maar weet niet wat ze moet zeggen en besluit daarom maar af te rekenen en weg te gaan.
De jongen met de gitaar is buiten op een bankje gaan zitten en leest voor de 6e keer keer de pagina uit het dagboek. Uit de beschrijving ‘kerk, bar en terrasjes’ wordt hij niet veel wijzer: er zijn daar zoveel van in Salamanca. Hij is pas een maand geleden in Salamanca aangekomen en kent de stad nog niet goed. Hij denkt terug aan een avond met vrienden op een plein met een kerk...
Chloe zit thuis op de bank met haar koffie met melk en wil haar boek openen. Ze kan niet stoppen met denken aan de bandleden. Als ze vrienden wil maken zal ze toch echt minder timide moeten zijn.
Ze zet muziek op. Ze houdt van Spaanse muziek en begrijpt bijna alle songteksten volledig. Ze legt haar boek op de tafel en begint te dansen. “Ole” hoort ze iemand buiten roepen. Ze kijkt uit het raam en ziet de jongen uit de supermarkt staan. Ze kan wel door de grond zakken. Ze verlaat de woonkamer en verstopt zich in haar slaapkamer.
Het is 13:00 en dus perfect om buiten een rondje te lopen. Maar Chloe wil nergens heen en met niemand praten. Ze wil haar boek lezen, maar het lukt haar niet te concentreren. Ook begrijpt ze veel woorden niet uit het boek. Een woordenboek helpt haar niet voldoende, ze heeft een native nodig. Maar die gaat ze niet in haar kamer vinden. Ze gaat naar de badkamer en kijkt in de spiegel: haar witte huid heeft zon nodig, haar ogen kijken bedroefd. Ze heeft buitenlucht nodig. Ze ademt en zegt tegen zichzelf in de spiegel ‘hoi ik ben Chloe, hoe heet jij?’ Met haar handen in haar haar denkt ze: ik ben 20 maar lijk wel 12 nu jeetje. Dus ze probeert het opnieuw. Ze doet haar boek in haar tas en gaat naar de prachtige faculteit (?) (facultad)
H3
Naar de faculteit is het een kwartier lopen. Ze komt langs la casa de las conchas en la iglesia de la Clerecía. Ze heeft nog niks ervan bezocht. Ze denkt vaak aan haar vrienden en familie en bepaalde plekken in Lyon. Maar hier kent ze niemand. Bij de bieb ziet ze het meisje met het bruine haar en de blauwe ogen. Chloe stelt zich voor. Het meisje heet Alicia. Chloe vraagt of Alicia haar wil helpen met bepaalde woorden uit het boek. Natuurlijk wil Alicia dat. Van de bibliothecaresse moet het stiller zijn: de meiden gaan samen weg.
Gitaarventje (heet volgens mij ‘el Tala’) komt aan op het plein waar kerk San Marcos staan. Hij vraagt aan iemand welke kleur de schijnwerpers zijn. Bruin. Hij komt 2 vrienden tegen (Esther en Juanma) en vertelt dat hij het meisje van het rode dagboek zoekt. Hij denkt dat ze een uitwisselingsstudent is. Esther zegt dat ze het meisje uit de supermarkt moet zijn. Dus Esther en Juanma zijn studiegenootjes van Chloe (snappie Hihi). Juanma vindt t maar vreemd dat Esther ervan overtuigd is dat zij het is. Maar Esther weet het zeker.
Chloe en Alicia zitten aan een tafel in de eetzaal in de uni. Ze komen erachter dat ze hetzelfde vak volgen. Chloe vertelt dat ze hier sinds 2 weken is en nog niemand kent en dat ze beter spaans wil leren spreken. Alicia zegt dat haar spaans al best goed is! Ze lachen en kletsen over de uni.
Alicia krijgt een berichtje van Juanme. Ze hebben afgesproken wat te eten in een bar. Chloe gaat mee.
In de bar bekruipt haar een gelukkig gevoel. Alicia laat haar traditioneel eten proeven. Iemand roept alicia en chloe ziet nu dat dat de mensen zijn die haar zagen dansen in haar kamer. Chloe raakt in paniek en schaamt zich. Alicia kalmeert haar en stelt haar voor aan Esther en Juanma. Chloe wordt rood nadat Juanma wat heeft gezegd over haar ritmegevoel en kan alleen maar uitbrengen dat ze Chloe heet. Maar ze moet wel lachen.
H4
Tala schrijft romantische gedichten en liedjes. Hij wijst alles af wat modern is en heeft nooit een mobiel bij zich en gebruikt zijn laptop amper. Juanma probeert hem te bereiken maar Tala’s mobiel ligt bij z’n nachtkastje. Tala is dichtbij Chloe haar huis. Hij is daar al een uur een weet niet wanneer hij haar zal zien.
In het restaurant praten Esther, Alicia en Chloe over de uni en over Salamanca. Ze overtuigen Chloe ervan een keer mee uit te gaan.
Tala besluit dat het meisje van het rode dagboek niet zooo belangrijk is zoals de groep uitwisselingsstudenten die voorbij liepen. Hij stopt het dagboek in z’n tas en volgt de groep Duitsers.
Juanma is terug bij de meiden in de bar. Hij zegt tegen Chloe dat hij altijd uit het raam mag roepen als ze iets nodig heeft. Ze praten over de muziek waarop Chloe danste. Ze kent de naam van de muzikant niet. Buiten horen ze gezang. Het is ‘ El Tala’! Ze gaan naar buiten en moedigen Tala aan. Tala stopt en draait zich om naar Juanma en de meiden. Chloe herkent hem. En hij haar ook. Hij stelt zich voor als ‘El Tala’ en zegt dat zijn naam niet belangrijk is. Hij zegt dat hij vrienden wil zijn. Chloe begrijpt niet wat er aan de hand is. Esther en Alicia en Juanma hebben hun ogen op haar gericht en wachten op wat komen gaat. Dan stelt Chloe zich voor ‘me llamo Chloe’. Tala pakt het dagboek en geeft het aan haar en zegt te hopen haar te helpen met het schrijven van nieuwe verhalen in haar dagboek.
